ائمه شيعه، گريستن بر مظلوميت اهل بيت و عزاى حسينى را تاكيد كرده و شهادت اشك را بر صداقت عشق،پذيرفتهاند. امام صادق«ع»فرموده است:
«نزد هر كس كه ما ياد شويم و چشمانش اشک آلود شود،حتى اگر به اندازه بال مگس باشد،خداوند گناهانش را مىبخشايد،هر چند چون كف دريا فراوان باشد.» (1) به گفته صائب:
در سلسله اشگ بود گوهر مقصود گر هست ز يوسف خبر،اين قافله دارد
دستور امامان به گريستن بر امام حسين«ع» بسيار اكيد است. امام رضا«ع»به ريان بن شبيب در حديث مفصلى فرمود: «يابن شبيب!ان كنتباكيا لشىء فابك للحسين بن على بنابى طالب فانه ذبح كما يذبح الكبش...». (2) اگر بر چيزى گريه مىكنى،بر حسين بن على گريهكن،كه او را همچون گوسفند،سر بريدند.در حديث ديگرى فرموده است:«محرم، ماهىاست كه مردم دوره جاهليت جنگ در آن را ناروا مىدانستند،ولى در اين ماه،دشمنان،خون ما را بناحق ريختند و هتك حرمت ما نمودند و فرزندان و بانوان ما را به اسارتگرفتند و به خيمههاى ما آتش زدند و غارت كردند و در كار ما، براى رسول خدا هيچحرمتى را رعايت نكردند.روز حسين( عاشورا)پلكهاى ما را مجروح و اشگهايمان راجارى كرد و ما از سرزمين كربلا،گرفتارى و رنج به ميراث برديم.
پس بايد بر كسى همچون حسين،گريهكنندگان بگريند،كه «گريه بر او، گناهان بزرگ را هم فرو مىريزد.» (3) خود امام حسين«ع»فرموده است:«انا قتيل العبرة،لا يذكرنى مؤمن الا بكى»، (4) منكشته اشكم،هيچ مؤمنى مرا ياد نمىكند مگر آنكه(بخاطر مصيبتهايم)مىگريد.
امامسجاد«ع»بيستسال بر امام حسين عليه السلام گريست و هرگز طعامى پيش او نمىگذاشتند مگر آنكه گريه مىكرد. (5)
به فرموده امام صادق«ع»:هر ناله و گريهاى ناپسند ومكروه است،مگر ناليدن و گريستن بر حسين عليه السلام:«كل الجزع و البكاء مكروهسوى الجزع و البكاء على الحسين». (6)
هم گريستن،هم گرياندن، هم خود را شبيه گريهكنندگان در آوردن(تباكى)پسنديدهاست و اجر دارد.
1- وسائل الشيعه،ج 10،ص 391.
2- بحار الانوار،ج 44،ص 286.
3- همان،ص 283.
4- همان،ص 279.
5- همان،ج 46،ص 108.
6- بحار الانوار،ج 45،ص 313.
#محرم
#عزاداری
#اشک چشم
#سیدالشهداء
