آنان که مدینه مشرف شده‌اند این آیه شریفه را روی ضریح پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله و سلم دیده‌اند: «يا ايُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تَرْفَعُوا اصْواتَكُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِىّ؛ اى افراد با ايمان، از صداى خود بكاهيد، و بلندتر از پيامبر سخن نگوئيد.»[1] با این آیه این معنای صحیح را به ذهن مخاطب منتقل می‌کنند که نباید در محضر پیامبر اکرم بی احترامی نمود و با صدای بلند و ایجاد همهمه این مکان مقدس را آلوده ساخت. این امر به‌روشنی نشان می‌دهد که آیه شریفه اختصاص به حیات پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله ندارد و درست هم همین است اما اگر به همین جماعت گفته شود که ما به زیارت قبر پیامبر آمده‌ایم تا با این آیه عمل کنیم: «اگر آنان وقتى بر نفس خويش ستم كردند، حضور تو برسند، و خود آنان توبه كنند، و رسول خدا درباره آنان طلب آمرزش كند خدا را تواب و رحيم مىيابند.»[2] می‌گویند این آیه اختصاص به حیات رسول خدا دارد؟!! انسان نمی‌داند با این یک بام و دو هوا چه کند!!!
[1] حجرات: 2.
[2] نساء: 64.
مطالب مرتبط
روایات و زیارت قبر پیامبر اکرم شفاعت پیامبر از زائران خود زیارت پس از وفات مانند زیارت در حال حیات! ترک زیارت پیامبر، جفای به پیامبر! استحباب زیارت و حرمت سفر برای زیارت! نمازخواندن و دعا کردن نزد قبور اولیای الهی نماز و دعا به نیت عبادت صاحب قبر! مسجدی بر قبور اصحاب کهف روشنائی قبور و کمک به مؤمنین
