در آموزه‌های اهل‌بیت عصمت و طهارت نماز جایگاهی اختصاصی و بی‌نظیر دارد. در برخی از روایات «نماز اول وقت» علامت شیعه واقعی دانسته شده است به‌گونه‌ای که باید در ابتدای نماز افراد را امتحان کرد و اگر دید آن‌ها اهمیتی برای نماز اول وقت قائل نیستند آنان را در امتحان شیعه واقعی بودن مردود دانست.[1] اما ابن‌تیمیه متفکر وهابی بی‌محابا به شیعه تهمت می‌زند و می‌نویسد: «شیعیان کنار سرداب سامرا به انتظار ظهور می‌نشینند در آنجا سلاحشان را بیرون می‌کشند درحالی‌که هیچ‌کس نیست که با آن‌ها بجنگند! بعضی از آن‌ها نمازشان را نمی‌خوانند و منتظر می‌مانند چون می‌ترسند که اگر نماز بخوانند حضرت مهدی ظهور کند و نتوانند او را همراهی کنند!»[2] باید از آنان که مکرر به حرم سامرا مشرف شده‌اند سؤال کرد که آیا تابه‌حال یک‌مرتبه چنین صحنه‌ای را مشاهده کرده‌اند؟!
[1] وسائل الشیعه، ج4، ص122.
[2] منهاج السنۀ ، جلد اول ، صفحه ۴۴
