❁﷽❁
صُمٌّ بُكْمٌ عُمْيٌ فَهُمْ لا يَرْجِعُونَ
آنها کر و گنگ و کورند و (از ضلالت خود) بر نمی‌گردند.
کسی که گوش دارد ، چشم دارد و زبان دارد ولی گوش شنوا برای شنیدن حق ، چشمی بینا برای دیدن حق زبانی برای حرف زدن از حق نداشته باشد ، همانند کسانی است که کور و کر و لال است ، زیرا این شخص بصیرت ندارد.
در صورتی که انسان از این نعمت های مهمی که خداوند به او داده شده به صورت صحیح استفاده نکند ، از جایگاه انسانیت خود سقوط خواهد کرد .
در سوره اعراف آيه‌ى 179 مى‌خوانيم:
«لَهُمْ قُلُوبٌ لا يَفْقَهُونَ بِها وَ لَهُمْ أَعْيُنٌ لا يُبْصِرُونَ بِها وَ لَهُمْ آذانٌ لا يَسْمَعُونَ بِها أُولئِكَ كَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُولئِكَ هُمُ الْغافِلُونَ»
آنان دل دارند، ولى نمى‌فهمند، چشم دارند ولى نمى‌بينند، گوش دارند ولى حقّ را نمى‌شنوند، اين گروه همچون چهارپايان بلكه از آنها پست‌تر و گمراه‌ترند، ايشان غافل هستند.
جزاى كسى كه در دنيا خود را به كورى و كرى و لالى مى‌زند، كورى و كرى و لالى آخرت است.
