شبهه
شما شیعه‌ها این همه ادّعا می‌کنید که امام علی بر حق بوده و خدا و پیامبر او را به خلافت و ولایت بر مسلمین برگزیده اگه اینجوریه چرا در قرآن اسم آن حضرت نیامده و آیه‌ای از قرآن دربارۀ او نازل نشده است؟
پاسخ
1- خب اینکه اسم امام علی (علیه السلام) در قرآن نیامده دلیل نمیشه که و اساساً قرار نیست اسم همۀ اولیاء خدا و انبیاء و امامان در قرآن بیاد. خداوند صد و بیست و چهار هزار پیامبر و وصی فرستاده و از این میان تنها نام تعداد قلیلی از انبیاء آمده است.(1)
2- خب بر فرض که اسم امام علی (علیه السلام) در قرآن نیامده ولی اسم خلفای دیگه هم نیومده. آیا اسم جناب ابوبکر و عمر و عثمان یا حتی معاویه و یزید آمده مگه؟
3- اسم امام علی (علیه السلام) هر چند که به طور مستقیم نیامده باشد ولی آیاتی از قرآن هست که به طور کلّی وظیفۀ مسلمین را مشخص کرده و وليّ و سرپرست مسلمین را خدا و رسول و کسانی که ایمان آورده و در حال نماز زکات می‌دهند که به اتّفاق شیعه و اهل تسنن در شأن امام علی (علیه السلام) نازل شده که در مسجد در وسط نماز انگشتری به سائل می‌دهد.(2) در آیه آخر سوره حمد میخوانیم: خدایا ما را به راه کسانی که به آنها نعمت داده ای و مورد غضب واقع نشدند و گمراهان نیستند هدایت کن خب این کسانی که انعمت علیهم هستند و غیرالمغصوبین هستند و جزء ضالین نیستند، مصداقش چه کسانی هستند؟ آیا مصداقش جز علی و اهل بیت رسول خدا هستند؟
4- یکی از جلوه‌های اعجاز قرآن را می‌توان همین دانست که برای اینکه از دستبرد تحریف مصون بماند و مخالفین در قرآن دست نبرند و اسم دیگری را به جای آن ننویسند لذا نام آن حضرت در قرآن نیامده است. البته ممکن است برخی بگویند که خب خدایی که قرآن را نازل کرده، همون خدا هم قرآن را می‌توانسته به هر شکل ممکن از دستبرد تحریف حفظ کند(3) که در پاسخ به این شبهه هم می‌توان دلایل مختلفی آورد؛ از جمله اینکه یکی از راه‌های حفظ قرآن از تحریف از همین اسباب عادی است. اما با تمام این حرف و حدیث‌ها من می‌خواهم ادّعای بالاتری بیاورم و پاسخ مستقیمی به این شبهه بدهم و آن اینکه نام امام علی (علیه السلام) در چند جای قرآن آمده و به عنوان مثال می‌توان آیۀ 50 سورۀ مریم و آیۀ 4 سورۀ زخرف را بیان نمود که با وجود اینکه بیشتر مفسّران کلمۀ «علی» را در این آیات به معنای استوار و مانند این‌ها گرفته‌اند اما در میان مفسّران شیعه به این مطلب نیز تصریح شده که با توجه به اینکه قرآن چند بطن دارد و تا هفت یا هفتاد بطن نیز برای آن ذکر شده منظور شخص امام علی (علیه السلام) است که حضرت ابراهیم (علیه السلام) از خداوند خواست در قرون بعدی، کسى را مبعوث کند که به دعوت وى قیام نماید، مردم را به کیش و ملت او که همان دین توحید است دعوت نماید و این لسان صدق همان پیامبر(ص)، علی(ع) و دیگر امامان(ع) هستند. در عین حال، برخی از اهل سنت نیز شبیه چنین معنایی را برای آیه بیان کرده‌اند، با این تفاوت که آنها تنها پیامبر اسلام را نام برده‌اند و دیگر اسمی از امام علی(ع) و دیگر ائمه نیاورده‌اند و گفته‌اند: منظور از لسان صدق، پیامبر اسلام است که با برپایی اسلام و پرستش خداوند نام و اعتقاد ابراهیم را زنده نگه داشت.(4)
کلیدواژه‌ها: قرآن. پیامبر (ص). امام علی (ع). ولي.
-----------------------------
پی‌نوشت‌ها:
1. بحار الأنوار، ج 11، ص 30، ح 21.
2. مائده/ 55.
3. اشاره به سورۀ حجر/ آیۀ9.
4. بیضاوی، عبدالله بن عمر، انوار التنزیل و اسرار التاویل، تحقیق: المرعشلی، محمد عبد الرحمن، ج 4، ص 142، دار احیاء التراث العربی، بیروت، چاپ اول، 1418ق؛ فخرالدین رازی، محمد بن عمر، مفاتیح الغیب، ج 24، ص 516، دار احیاء التراث العربی، بیروت، چاپ سوم، 1420ق؛ نیشابوری، محمود بن ابو الحسن، ایجاز البیان عن معانی القرآن، تحقیق: القاسمی، دکتر حنیف بن حسن، ج 2، ص 623، دار الغرب الاسلامی، بیروت، چاپ اول، 1415ق.
