حضرت ابراهیم پس از گذر از ابتلائات بزرگ همانند کشتن حضرت اسماعیل و ...به نص آیات شریفه به مقام امامت نائل گشتند،در حالی که ابتلائات امام حسین(ع) در زمان محدود روز عاشورا که همین امر بر سنگینی مصیبت می افزاید،با ابتلائات ایشان قابل قیاس نیست؛کشته شدن فرزندان و برادران و اصحاب،اسارت اهل بیت ایشان،تهمت خارجی و بی دین بودن و ...با این همه،شکوه ای بر زبان ایشان جاری نگشت و در آخرین لحظات شهادت،در گودال قتلگاه،از خداوند درخواست قبول این بذل را نمودند!