هر جامعه‌ای حاکم و زمامداری دارد که در مرکز قدرت قرارگرفته تا نظم و امنیت و رفاه را در جامعه‌ایجاد کند. برای پرهیز از هرج‌ومرج هیچ راه فراری از وجود حاکم و زمامدار نیست به همین دلیل تمام زندگی‌های اجتماعی در طول تاریخ بشر چنین فردی را برای خود پیش‌بینی کرده‌اند. نکته بسیار مهم در اینجا «موضع قدرتی» است که زمامدار در آن نشسته است! چگونه می‌توان در این جایگاه عدالت‌پیشه بود؟ پاسخ بسیار روشن است «رعایت حقوق مردم» شرط عدالت ورزی زمامدار است؛[1] حاکمی که در موضع قدرت صدای اعتراض مظلوم را می‌شنود و داد آن‌ها را می‌ستاند و تا پای جان برای حقوق مظلومان ایستادگی می‌کند بر موضع قدرت عادلانه تکیه زده است.
[1] امام علی (ع): «اِذَا أَدَّتِ الرَّعِيَّةُ إِلَى الْوَالِي حَقَّهُ وَ أَدَّى إِلَيْهَا الْوَالِي كَذَلِكَ ... اعْتَدَلَتْ مَعَالِمُ الْعَدْلِ؛ هنگامی که مردم حق زمامدار را رعایت کنند و و زمامدار نیز حقوق مردم را رعایت کند نشانه‌های عدالت بر پا می‌گردد» کافی، ج8، ص353.
