انسان معنوی، مادیات و معنویات را دو روی سکه زندگی خود می داند و با استفاده از قرآن(انبیاء،۱۰) و سفارشات و چگونگی زندگی معصومان(ع)، شیوه زندگی خود را می آموزد. او با آگاهی به موقعیت و مسئولیت و حق انتخاب خود، مسیر زندگی را طی می کند. یکپارچگی او کمک می کند تا باور و رفتار و عواطف و احساساتش همگون و منسجم باشند. برآورده شدن نیازهای معنوی انسان، علاوه بر تغییراتی که در باور و رفتار او ایجاد می کند، نیازهای روحی روانی او را تحت تاثیر قرار داده و احساساتش را تنظیم و عواطف مثبت نصیبش می کند. او می داند که زخم های روحی عمیقتر و دردناکتر و مخرب تر اند پس با شادابی های روحی به سلامت زندگی اش کمک می کند.