فمینیست‌ها گرایش‌های مختلفی دارند و می‌توان آرمان همه آن‌ها را «تحقق عدالت جنسیتی» و به‌صورت خاص مقابله با تبعیض علیه زنان دانست. این گرایش‌ها براثر ظلم‌های فراوانی که در طول تاریخ علیه زنان رواج داشته است شکل‌گرفته‌اند و برآیند تلاش‌های نظری آن‌ها گاهی قابل‌قبول نیست. یکی از این گرایشان که نمی‌توان با آن‌ها هم‌صدا شد «فمینیسم رادیکال» است؛ آن‌ها معتقدند برای برقراری عدالت در حق زنان باید به روی مردان شمشیر کشید و با تمام توان در مقابل آن‌ها ایستاد و مخالفت و نزاع با این جماعت را به اوج رساند! در دیدگاه آن‌ها مهر و محبت میان زن و شوهر فریبی بیش نیست و نباید زنان بر اساس محبت و عشق از حرکات انقلابی خود علیه مردان دست‌بردارند! این نگاه افراطی حتی ازدواج زن و مرد را امری ناپسند می‌شمارد و برای تحقق کامل مخالفت با مردان به جامعه زنان «هم‌جنس‌گرایی» را پیشنهاد می‌کند![1]
باید توجه نمود که در منطق اسلام عزیز که مرد و زن برای رسیدن آرامش در کنار یکدیگر آفریده‌شده‌اند[2] این نگاه‌های تند و افراطی جایی ندارد.
[1] برای مطالعه بیشتر ر.ک: کتاب «فمینیسم، تاریخچه، نظریات، نقد» نوشته نرگس رودگر و «از جنبش تا نظریه اجتماعی» نوشته حمیرا مشیرزاده.
[2] روم: 21.
