آیات قرآن به دو دسته محکم و متشابه تقسیم می شوند.
آیات محکم آیاتی هستند که اساس قرآن را تشکیل وبخشی از آیات هستند که به منزله مادر قرآن هستند.
آیات متشابه، آیاتی هستند که شبهه برانگیزهستند و تلاوت کننده را ممکن است به غلظ بیندازند.
فَلَمْ تَقْتُلُوهُمْ وَلَـٰكِنَّ اللَّـهَ قَتَلَهُمْ ۚ وَمَا رَمَيْتَ إِذْ رَمَيْتَ وَلَـٰكِنَّ اللَّـهَ رَمَىٰ ۚ وَلِيُبْلِيَ الْمُؤْمِنِينَ مِنْهُ بَلَاءً حَسَنًا ۚ إِنَّ اللَّـهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ ﴿انفال:١٧﴾
پس شما آنان را نکشته‌اید بلکه خداوند کشته است، و چون تیر انداختی، به حقیقت تو نبودی که تیر می‌انداختی بلکه خداوند بود که می‌انداخت، تا مؤمنان را بدین وسیله به آزمونی نیک بیازماید، که خداوند شنوای داناست.
بعضی برای توجیه تنبلی و فرار از مسئولیت های اجتماعی ،این قبیل آیات را به جبر و اضطرار در زندگی تفسیر کرده اند. و بدون توجه به آیات دیگرفهم آیه را ناقص می نماید.
وَأَن لَّيْسَ لِلْإِنسَانِ إِلَّا مَا سَعَىٰ ﴿نجم ٣٩﴾
و اینکه برای انسان هیچ چیز نیست مگر آنچه کوشیده است.
آیه سعی و تلاش آدمی برای رسیدن به خواسته هایش را به رسمیت می شناسد.
