ابن طلحه در کتاب مطالب السؤل آورده امام جعفر بن محمد عليهما السلام صاحب دانش‌هاى فراوان بود و عبادت‌هاى زياد انجام می داد و ذكرها و وردهاى پى در پى می خواند. او اوقات خويش را به انواع عبادات و نيايشها تقسيم می كرد.
و یا مالك بن انس می گويد جعفر بن محمد عليهما السلام در يكى از سه حال بود: حالت روزه، نماز و ذكر
امام صادق علیه السلام در بین ائمه علمشان بدلیل گسترده نمودن آموزش های علمی معرف هستند هر چند همه ائمه عالم و در گسترش علم کوشا بودند و در اوج، ولی گسترشش در زمانه امام صادق علیه السلام بدلیل جو موجود ایجاد شده بود و فقها و دانشمندان بزرگی در این دوره پرورش یافتند
ورود به وادی کسب علم و دانش آداب می خواد حال چه برسد به غوطه ور شدن و تغذیه از آن، هر کسی که چیزی آموخت عالم آن علم نیست یک مطلب را شاید بتوان به چند حالت تفسیر نمود همگی هم از بُعدی درست باشند اینجاست که مرد کهن و تیز فهم می خواهد و الا اکثر خوارج هم حافظ قران بودند....
نوع استفاده از علوم حال چه دینی چه هر علوم دیگر خیلی مهم است و ارزش شخص را نوع استفاده از ان علم مشخص می کند نه صرف به یاد سپاریش
