با اینکه در دلش غوغا بود؛ اما خودش ساک اعزام همسرش را آماده کرد و او را راهیِ راه شهادت کرد.
دلش از غصه تاب نداشت؛ اما می ترسید بعدها شرمنده حضرت زینب سلام الله علیها شود، که به خاطر دل خودش مانع یاری رساندن همسرش به حریم بانو شود.
می دانست اگر بی تابی کند همسرش سست می شود، پس با دلی پر غم اما قلبی استوار و صبور به حضرت زینب سلام الله علیها توسل کرد.
او تربیت شده مکتب زینبی بود، که برای ادامه راه امام زمانش از هیچ کاری دریغ نکرد.
همیشه تاریخ پُر بوده از بانوان صبور و از خودگذشته ای که رضایت مولا را به رضایت دل خودشان ترجیح داده اند.