حَتَّى إِذَا بَلَغَ أَقْصَى أَثَرِهِ، وَ اسْتَوْعَبَ حِسَابَ عُمُرِهِ، قَبَضَهُ إِلَى مَا نَدَبَهُ إِلَيْهِ مِنْ مَوْفُورِ ثَوَابِهِ، أَوْ مَحْذُورِ عِقَابِهِ.
آن موقع که انسان به آخرین قدم (آخرین لحظات عمر) رسید و حساب عمر را کامل کرد، خدای متعال جان او را گرفته، او را به سمت همان جایگاهی که به آن فراخوانده شده، می‌برد: یا به سمت پاداش فراوان الهی، و یا به سمت همان عذابی که از آن ترسانده می‌شد.
صحیفه مبارکه سجادیه دعای ۱
آخرت ما، نتیجه اعمال ماست، افکار، اعمال و گفتار ما در لحظه لحظه عمرمان در این دنیا، جایگاه ما در آن دنیا را مشخص خواهد کرد.
به تعبیر روایات، دنیا همچون بازاری است که گروهی در آن سود کردند و گروهی ضرر.
بدانم، هر کاری که در این دنیا انجام می‌دهم، در سرای باقی آخرت، به من بازخواهد گشت.
تا می‌توانم خوبی کنم و از خدای متعال نیز بخواهم به فضل و رحمتش، مرا از سختیها و گرفتاریهای قیامت حفظ کرده، آسایش و عافیت دنیا و آخرت را به من عطا فرماید.
و اگر جایی زمین خوردم و خطایی از من سر زد، با استغفار و توبه، جبران کنم.
