اَلَّذینَ یُؤمِنونَ بِالغَیبِ ..
گاهی کلامی از بزرگی بقدری به انسان آرامش می‌دهد که شاید اهل نسل آخرالزمانی بودن و مهلکه ها و پرتگاه‌ها و فتنه‌های آخِرالزمانی را از یاد ببیرد و انگیزه‌ی خلیفه الهی و انسان کامل شدن را در او دو چندان نماید.
و چه کلامی بالاتر از کلام رسول خوبی‌ها , که با شگفتی تمام به وصی‌اش فرمود :
« يَا عَلِيُّ أَعْجَبُ النَّاسِ إِيمَاناً وَ أَعْظَمُهُمْ يَقِيناً قَوْمٌ يَكُونُونَ فِي آخِرِ الزَّمَانِ لَمْ يَلْحَقُوا النَّبِيَّ وَ حُجِبَ عَنْهُمُ الْحُجَّةُ فَآمَنُوا بِسَوَادٍ عَلَى بَيَاض » 1
ای علی، بدان که شگفت آورترین مردم در ایمان و بزرگترین آنها در یقین، مردمی هستند که در آخِرالزمان با آن که پیامبر خود را ندیده و از امام خود در پرده‌اند به نوشته که خطی سیاه بر صفحه‌ای سپید است , ایمان می‌آورند.
و در تلاطم رنگارنگ انسانها و بلادها در موعد آخِرالزمان
دلم , آرام به این گفتار است ....
----------------------------------
1. من لایحضر الفقیه ج 4 ص 366 / کمال الدین و تمام النعمه ج 1 ص 288
