شاید در نظرتان این روزها چقدر دیر می‌گذرد!
حق دارید؛ کرونا همه را کلافه کرده است.
ولی در نظر من: نه؛ این روزها چقدر زود می‌گذرد!
چه روزهایی که انتظار می‌کشیدم تا ماه رجب و ماه شعبان برسد؟! اعتکافش، زیارت‌رفتن‌هایش، مولودیه‌هایش، شادی‌هایش؛ ولی وقتی می‌بینم همه‌ی این روزها می‌گذرد و از بیشتر این شادی‌ها محروم شده‌ام، با خود می‌گویم: کاش کرونا نبود؛ یا کاش تا الآن تمام شده بود!
ولی نه! این حرف‌ها، قضاوت‌های احساسی و کوته‌بینانه‌ی من است! همه‌ی این بلایا تحت تدبیر حکیمانه‌ی پروردگار حکیم است که من نسبت به حکمت آن‌ها غافل هستم.
عیبی ندارد!
در خانه می‌مانیم و شادی‌مان را در منزلمان و در بین خانواده‌ی خودمان تقسیم می‌کنیم!
دستمان از حرم کوتاه شده؛ ولی «دل که حرم خداست»[1]!
از مجالس شادی اهل بیت محروم شده‌ایم؛ ولی از «شاد بودن به خاطر شادی اهل بیت»[2] که محروم نشده‌ایم!
[1] فرمایش امام صادق علیه‌السلام: «الْقَلْبُ حَرَمُ اللَّه» (جامع الأخبار، شعیری، ص185)
[2] فرمایش امام صادق علیه‌السلام دربارۀ کسانی که به خاطر حزن اهل بیت علیهم‌السلام محزون شده و به‌خاطر شاد بودن ایشان شاد می‌شوند: « ... یَفْرَحُونَ لِفَرَحِنَا» (کامل الزیارات، ص101)
