این روزها یکی یکدانه بودن و تک بودن مُد است. مدی که خیلی ها برای رسیدن به آن گاهی به خودشان هم دروغ می گویند. گاهی این قدر تک بودن ارزش است که جان عزیزمان را به خاطرش عذاب می دهیم. خلاصه اینکه خیلی ها دوست دارند خاص باشند و همه عمرشان صرف این می شود که به همه ثابت کنند متفاوت بودند، حتی اگر همه اش توهم باشد و این قسمتش همان مد امروز است. و الا مولای ما هم بی سرو صدا یکی یکدانه بودند و هستند و خواهند بود. البته در فضائل و حقیقت ها. تاریخ به چشم خود کسی مثل مولای ما امیر المومنین علی بن ابیطالب علیه السلام حیدر کرار ندیده و نخواهد دید که کمترینش، پیامبرمان –ما و شما- صلی الله علیه و آله درباره ایشان فرموده باشد، ما نور واحدیم در دو بدن، علی نویسنده جواز بهشت است و اگر همه درختان قلم، و دریاها مرکب و همه جنیان شمارشگر و همه انسانها نگارشگر باشند قادر به شمارش فضائل او نیستند.
از جمله کسانی که این روزها تبعیت از مد یکی یکدانه بودن توهمی دست و پایشان را بسته است وهابی های بیچاره اند. فکر آبرویت نیستی، چرا اعصاب و روان خودت را به هم می ریزی. شدنی نیست عزیز جان. این چه اصراری است که بگویی برزخ نیست؟ آدرس می دهم از کتابمان قرآن، سری بزن بی نصیب نمانی. سوره مومنون – همان که مولای ما موقع تولد ایات ابتداییش را قرائت کرد- « و من ورائهم برزخ الى یوم یبعثون / 100». دلیل از این روشن تر؟ گوینده از این معتبرتر؟ اما رفتی به این آدرس غمزده شدی، نیست ما عادت نداریم دل کسی را غمگین کنیم و گره گشاییم، بشارت می دهم که در این مورد شما یکی یکدانه ای. همه فرق مسلمین با منطق و استدلال می گویند برزخ هست، شما می گویی نیست. اعتقاد به چیز ناممکن و بدون تایید عقل و منطق حرف کمی است یکی یکدانه جان؟
اسناد:
مدح ها
------------------
برزخ
-------------------
تلاوت سوره مومنون
