انسان بدون باور، انسان نیست. انسان با باورهایش است که زندگی می کند ، سنجیده می شود و مورد قضاوت دیگران قرار می گیرد. باور های انسان دلایل رفتار های او را می سازند. زمانی که فرد باور داشته باشد آتش می سوزاند سعی در اجتناب از آن می کند و اگر بداند نتیجه عملش را می بیند سعی در اصلاح عملش می کند.
گاهی باور ها تغییر می کنند و باوری جایگزین باور دیگری می شود. این همان اتفاقی بود که شاه سعی در انجام آن داشت. آن ها می خواستند باور اسلامی مردم را بگیرند و در مورد جایگزین آن فکری خلاقانه کردند.جایگزین آن ها تفکر اومانیستی غربی بود اما این را نمی توانستند به صورت مستقیم به مردم بقبولانند.
لذا دو قسمتش کردند. ابتدا اومانیست ایرانی را به خورد مردم دادند تا در مرحله بعد بتوانند راحت تر اومانیست غربی را به مردم قالب کنند.اما قرص اول باعث عکس العمل دستگاه ایمنی باور های مردم شد.
