دائم در تکاپو بود. تا جایی که توانایی مالی داشت، به کمک کردن به افراد مستحق می پرداخت. گروهی را شناسایی کرده بود که از کمترین امکانات رفاهی هم برخوردار نبودند.
گروهی تشکیل داده بود و ماهانه مقداری پوا از فامیل به عنوان صدقه اول ماه می گرفت و برای این افراد خرج می کرد.
معتقد بود اگر قرآن می خوانیم، باید به آن عمل کنیم. وقتی قرآن در آیات متعدد به انفاق و صدقه دادن تاکید کرده1، پس ما هم عمل کنیم؛ که این کمک ها باعث افزایش رزق مادی و معنوی در زندگی خود ما خواهد شد2.
یا ایها الذین آمنوا انفقوا ممّا رزقناکم3....
منابع:
1. بقره: 195 ، 272-274، 261 ؛ اسراء : 29
2. بقره ، 261: مَثَلُ الَّذِینَ یُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ کَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فِی کُلِّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍ ۗ وَاللَّهُ یُضَاعِفُ لِمَنْ یَشَاءُ ۗ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ: مثل آنان که مالشان را در راه خدا انفاق می‌کنند به مانند دانه‌ای است که از آن هفت خوشه بروید و در هر خوشه صد دانه باشد، و خداوند از این مقدار نیز برای هر که خواهد بیفزاید، و خدا را رحمت بی‌منتهاست و (به همه چیز) داناست.
3. بقره، 254: ای اهل ایمان، از آنچه روزی شما کردیم انفاق کنید پیش از آنکه بیاید روزی که نه کسی (برای آسایش خود) چیزی تواند خرید و نه دوستی و شفاعتی به کار آید، و کافران (دریابند که) خود ستمکار بوده‌اند.
