شیرینی تلاش:
بودن یک لطف و ابدیت یک امکان برای حرکت متعالی است و پوچی، بی هدفی و احساس بیهودگی در زندگی راه ندارد و بر این اساس، جهان هستی یک واقعیت شیرین و دوست داشتنی است چرا که حرکت به سمت خدا و محبوب همیشگی است. امام حسین(ع) ما را به تماشای حرکت و تکاپویی می برد که میوه امیدواری و شور زندگی است. او به ما نشان داد که تنها در روندگی و بیتابی و بیقراری است که دل، آرام می‌شود چرا که با همه هستیِ در حال حرکت به سمت خدا و با کلیت حرکت، هماهنگ می شود. به همین دلیل در مسیر شهادت، بی تاب عبادت بود و در محراب عبادت، بی تابِ شهادت. او همانگونه که در روز عرفه به توحید حضوری میرسد و ما را بدان دعوت می کند، در روز عاشورا هم تنها حضور آن یگانه را میبیند و فرزند دلبندش را تقدیم راه دوست میکند(گه دلم پیش تو گاهی پیش اوست/ رو که در یک دل نمی‌گنجد دو دوست). او به ما نشان داد که هيچ چيز به اندازه کار انسان، در شکل دهی به شخصيت و سازندگي و جاودانگی زندگی او تأثيرگذار نیست، بر این اساس، نه کار انسان به کار دیگری می آید و نه کار دیگری، به کار انسان(انعام،164).
