زندگی؛ کانون تلاش
در هیچ کجای حرکت امام حسین(ع)، وانهادن تلاش و تکاپو به جای خداجویی یا برای خداجویی دیده نمی شود. او خدا را از دل زندگی این جهان و حضور در همه ی صحنه های زندگی و زیستن در میان دیگران و دیدن و شنیدن "دیگران" می جست. بسیاری از چیزهای ارزشمندِ معناساز، در دنیا و در کنار و جلوی چشممان قرار دارند و بر این اساس، نباید به امید رسیدن به چیزهای دیگری، امور ارزشمند و معناساز زندگی را نادیده گرفت. از قرآن آموخته بود که پیامبران نیز در میانه‌ی جامعه و سفر و سفره و بازار است که مقربتر می‌شوند(پیش از تو نیز پیامبرانی نفرستاده‌ایم مگر آنکه آنان نیز غذا می‌خوردند و به بازار می‌رفتند؛ ما شما آدمیان را امتحان و آزمون و فتنه‌ی یکدیگر قرار داده‌ایم(فرقان،20).چه بسیار مکاتب و مردمانی گمان می‌بَرند که باید از جمع و جامعه دورتر شوند تا صدای خدا را بشنوند، اما امام به ما آموخت که صدای خدا همین جاست و تلاش های در اینجا برای شنیدن و بکار بستن، بالابرنده و راهگشاست.
