بزرگترین جادو!!
یکی از لغزش های اخلاقی که مربوط به زبان می شود، سخن چینی است.
سخن چینی عبارت است از: شخصی سخن یا راز کسی را برای دیگری بازگو کند و بدین وسیله میان افراد، ناراحتی، اختلاف و درگیری ایجاد کند.
وظیفه ی هر مسلمانی است که برای حفظ اسرار زندگی افراد کوشا باشد و سخنی را که نزد او بیان می کنند آن را امانت بداند، اگر نگرانی و اختلافی میان دو مسلمان هست آن را برطرف کند و برای تحکیم مهر و محبّت و یگانگی و پیوند وحدت میان اهل ایمان تلاش نماید، امّا متأسفانه سخن چین و دو به هم زن، برخلاف این موازین اخلاقی رفتار می کند و از روی نادانی یا به منظور ایجاد ناراحتی و تخریب کسی، به سخن چینی اقدام می کند و به اختلافات دامن می زند.
این خصلت زشت را قرآن کریم و احادیث فراوانی مورد نکوهش قرار داده و به افراد سفارش می کنند، تا هم از سخن چینی پرهیز نمایند و هم به سخن افراد سخن چین ترتیب اثر ندهند؛ بلکه با روش های صحیح و حساب شده، به مبارزه با سخن چینی اقدام نمایند.
به منظور مبارزه با سخن چینی، باید تدابیر زیر را به کار گیریم: ۱)گوش به حرف سخن چین ندهیم و اهمیتی برای او و سخنش قایل نباشیم.
امام علی(علیهالسلام) هم فرموده است: هر که عیب دگران، پیش تو آورد و شمرد بی گمان، عیب تو پیش دگران خواهد برد(۱)
۲)امام علی(ع) فرمود: حرف سخن چین را خواه درست باشد خواه باطل، دروغ حساب کن(۲)
۳)همچنین آن حضرت فرمود: کسی که به گفتار سخن چین توجّه کرده و آن را تصدیق نماید، دوستی و رفاقت خود را با دیگران فاسد کرده و از دست می دهد(۳)
---- ۱)سفینةالبحار/ج۵/ص۵۶
۲)غررالحکم/ج۲/ص۷۱۵
۳)همان/ج۱/ص۱۲۵
