از قدیم گفتن: «اگه کسی همسایتون رو زد، بدونید فردا میاد سراغ خودتون»
این ضرب مثل برای امروز ما خیلی قابل لمس هست، چرا که هم در سیاست بارها و بارها این مطلب اتفاق افتاده و هم درر ابطه های اجتماعیمون این مطلب رو حس کردیم.
یه خورده فکر کنیم و به تجربیات خود و دیگران مراجعه کنیم می بینیم عید نوروز زمان بسیار خوبی هست برای جبران کاستی ها؛ کاستی هایی که هر روز از طریق رسانه های مختلف و مشاورین خانواده و روحانیون به ما هشدارش رو میدن، که اصلی ترین کاستی و بزرگترین مشکل در زمانه ی ما کم حرف زدن خانواده ها با همدیگه هست.
این مشکل باعث شده این قرن را قرن افسردگی بنامند، به علت اینکه همه تلاش می کنند برای خودشان باشند، انسانیت بطور کامل مرده و کسی وقت شندین و درد و دل کردن را ندارد؛ اگر می بینیم شبکه های اجتماعی در زمانه ی ما انقدر رشد کرده اند و جایگزین همه ی رسم و رسومات شده، علتش این است که هیچ کدام از افراد جامعه تلاش نمی کند که به حالت سنتی بازگردیم و صاحبان رسانه با تبلیغات بسیار تلاش می کنند اینگونه جلوه بدهند که هر کس از این سیستم دور باشد عقب افتاده است، کلام من در اینجا نقد رسانه نیست بلکه شناسایی یکی از مشکلات موجود در جامعه هست و ارائه ی راه حل برای آن است.
راه حل این تنهایی و جدایی از اجتماع به نام اجتماعی شدن این است که چند قدم را رعایت کنیم:
قدم اول: شناخت کامل این فضا که چه منافع و چه مضراتی برای من و روابط من با خانواده و اطرافیانم دارد.
قدم دوم: آگاه کردن خانواده و اطرافیان خویش از آسیب های این فضا؛ به نوعی دغدغه های خود را بین آنها تقسیم کردنم.
قدم سوم: عزم جدی برای کنار گذاشتن و یا مدیرت این فضا در حدی که به آن نیاز داریم داشته باشم.
قدم چهارم: وضع قوانینی برای خانواده و آن افرادی که بر روی آنها اثرگذام[1].
قدم پنجم: راهنمایی گرفتن از دیگران و مشاوره گرفتن برای اجرای این قدم ها و مدیریت این فضا.
قدم ششم: به روز کردن اطلاعات خود و خانواده.
همه ی این قدم ها و مواردی که خود شما با توجه به موقعیت خانوادگی و شغلیتان به ذهنتان می رسد، باعث می شود هرچه بهتر زندگی کنید و تعطیلات نوروز زمان خوبی است برای همه ی ما که افکار خود را بازخوانی کنیم و به فرهنگ خود نمره بدهیم.
[1] این قوانین قابل اجرا باشد نه اینکه توهمی باشد.
