خیلی افراد کارهای ناشایست انجام نمی‌دهند.
فکر ناسالم ندارند و کلام زشت هم بر زبانشان جاری نمی‌شود.
اما در پرونده آنها هم کار ناشایست نوشته شده؛ هم فکر ناسالم؛ و هم کلام زشت.
چرا؟!
ما به اشتباه فکر می‌کنیم فقط در برابر رفتار و کردار خودمان مسئول و پاسخگو هستیم.
اما باید بدانیم گاهی وزر و وبال خطای دیگران را نیز به حساب ما می‌نویسند.
اگر ما به خطای دیگران راضی شدیم، شریک جرم آنها خواهیم بود.
دیدم از دیگری غیبت می‌کنند؛ گفتم حقّش بود. خوب شد ضایع شد.
شنیدم دزد اموال کسی را برد؛ گفتم چه خوب شد که به خاک سیاه نشست.
خبر دار شدم همسایه من اهل فلان معصیت است؛ گفتم جوان است. بگذار جوانی بکند.
و ...
امام علی (علیه السلام) فرمودند: «الرَّاضِي بِفِعْلِ قَوْمٍ كَالدَّاخِلِ فِيهِ مَعَهُمْ ؛ کسی که به کار گروهی راضی و خشنود باشد، مانند این است که در آن کار همراه آنها بوده است.» (نهج البلاغه حکمت 154)
#گناه #رضایت_به_گناه #نهی_از_منکر
