یکی از موانع تمایل مردان به فرزندآوری، توجه بیش از حد مادر به فرزند و کم توجهی به همسر بعد از تولد فرزند است.
اگر مادری در یک شبکه مفهومی در کنار پدری و همسری قرار گیرد؛ همسری بر مادری اولویت دارد. همسری، پیش نیاز است. اگر رابطه بین دو همسر و الگوی ارتباطیشان درست باشد می توانند تأثیر مثبتی بر روی فرزند بگذارد. در ارتباط صحیح بین همسران که مرد از جایگاه خود به عنوان مدیر خانواده برخوردار باشد و حرمت وی در درجه بالاتری قرار گیرد، فرزندان خود را دارای پدری نیرومند میابند. وقتی پدر تکریم شود در حالی شخصیت فرزندان شکل می گیرد که کرامت انسانی خود را می شناسند. بر این مبنا فرزند که خود را بزرگوار می بیند از درون میل به بدی ها پیدا نمی کند و از طرفی با دریافت اقتدار لازم از پدر و مادر اگر به بدی ها رو کرد، پدر و مادر توان اصلاح و هدایت وی را خواهند داشت.
اگر مادران بعد از تولد فرزندان این مبنا را در نظر بگیرند و برای انجام نقش مادری ، نقش همسری را نادیده نگیرند، علاوه بر رسیدن به نتیجه ی چشم گیری تعالی فرزندان، تمایل مردان به فرزندآوری نیز بیش تر می شود.
