تویى تکیه‌گاهمان در سختى و آسانى
حیف که در آسانی‌ها تو را فراموش می‌کنیم!
چقدر بد است که وقتی گرفتاریم به یاد تو می‌افتیم؛ تا مشکلی، مرضی و یا گرفتاری دیگری به سراغمان نیایده، سراغ دعا و توسل به درگاه تو را نمی‌گیریم. غافل از اینکه تو همان خدایی هستی که آسانی‌ها در سایه‌ی لطف آسان شده‌اند؛ وگرنه همان رفاه و گشایش‌ها می‌توانست تبدیل به گرفتاری و مشکلات بزرگی شود.
«وَ عَلَیْکَ الْمُعَوَّلُ فِی الشِّدَّةِ وَ الرَّخَاء»[1]
[1] المزار الکبیر، ص 591 (تویى تکیه گاه در سختى و آسانى)
