پختن غذا، شستن ظروف و لباس‌ها، نظافت منزل، پرستاری از کودکان و سایر کارهای خانه «وظیفه» زن نیست! زنان جامعه ما از سر عشق و محبتی که به فرزندان و خانواده و همسر خود دارند این امور را عهده‌دار می‌شوند و الا ازنظر شرعی و قانونی این کارها از وظایف آن‌ها نیست. به همین جهت است که زن می‌تواند در قبال این کارها از همسر خود «دستمزد» مطالبه کند و اصطلاحاً «اجرت‌المثل» دریافت کند.
احکام عادلانه شریعت «جنسیت» را سبب الزام انجام کارهای خانه قرار نداده است؛ این کارها باید با مشارکت همسران انجام شود و البته ناگفته نیز پیداست که زنان برای حفظ صمیمیت در محیط خانه، این دستمزد را مگر در مواقع ضرورت، از مردان تقاضا نمی‌کنند اما درعین‌حال «حق مطالبه دستمزد» برای آن‌ها شرعاً و قانونا ثابت است.[1]
[1] برای مطالعه بیشتر ر.ک: نظام حقوق زن در اسلام، شهید مطهری، بخش هشتم، مهر و نفقه.
