خدای معنویت اسلام بنیان، با انسان و دردهای او آشناست و هستیِ سرشار از صدا و وجه خود را گهواره حل مشکلات او قرار داده است(ملک،14/ حدید، 4/ ق،16/ بقره،115 و 148/انبیا،88/ فاطر، 34/ بقره، 138/طه،46). خدا، خالق انسان ها و دانا به همه نازها، نیازها و دردها و آگاه نهان و آشکار و رفتار او و درمان دردهای اوست. از حضور و آگاهی خدا، می توان به مانند قطبنمایى براى تشخیص راه و طی مسیر و ایجاد تغییراتی همهجانبه در منش و شخصیت خود استفاده کرد تا موجودی یک دست و یک دل شد و با همه ضعف و ناتوانى، به نور الهى ملحق شد. به کسى که شناختى از انسان ندارد و موقعیت او را نمی شناسد و امکان فریب دادن و خوردن او وجود دارد، نمىتوان پناه برد و با او مناجات کرد.