خدای من؛ در قلب من
خدای معنویت اسلام بنیان، تنها با خودش و به اراده خودش شناخته می شود پس شناخت خدا نه یک تلاش علمی صِرف بلکه یک صیرورت، حرکت و شدن است و طلب چنین معرفتی وظیفه انسان هاست(نجم،11/ بقره،255/ حج، 46/ کهف،109). علم حضوری به خداوند، معرفت قلبی ای است که خدا آن را به قلب انسان می تاباند و انسان آن را با فطرت الهی و حس خداخواهی و خداپرستی به دست می آورد و انسان را به سوی کمال و قرب الهی می‌برد. با دریافت این شناخت، همه چیز در مقابل عظمت خدا رنگ میبازد. عبادت حقیقی انسان در این است که معنا را از ورای اسم ببیند و او را عبادت کند. این نوع معرفت، در دل انسان تأثیراتى دارد که به آسانى از بین نمی رود.
