خدای من؛ مربیِ مهربان
خدای معنویت اسلام بنیان، برای آزار، انسان را رنج نمی دهد بلکه سخت گیری های او از سر مهربانی و برای تربیت بنده یا جامعه انسانی است(بقره،155/ جاثيه،22/ انبیا، 112/روم،41/ اعراف، 94/ بقره،216). رنج‌های زندگی، مقدمه تکامل و تحول و براى رسیدن به لذت های بی مانند و ارزشمند اخروى و مانع غفلت و ملالت و ابزاری مهرانگیز برای شکوفایی استعدادها و رشد و تعالی است و معنادار. باید در انتخاب هایمان به لذّت های مطلوب‌تر و ارزشمندتر و متعالى توجه کنیم و مواظب باشیم که برای رسیدن به لذت های زودگذر، لذت های ماندگارتر را از دست ندهیم و بدانیم که روح ما بر اثر ضَربات و لَطَمات روزگار و رنج‌های گوناگون نیرومند می‌شود، همانگونه که رنج کارگر و کشاورز، به راحتى و رفاه خود و خانواده ا‌ش منتهی می شود.
