خدای معنویت اسلام بنیان، خیرخواه و ماندگار بوده و ضعف ها و آسیب ها برآمده از نقص وجودی مخلوقات است؛ هرچند مخلوقات به سبب انتسابشان به خداوند محترم و ارزشمندند(طه،73/نحل،95-96/نساء،79/ شورا،30/ مزمل،20/ انعام، 160). خدا، همه اش نیکی است و هر چیز را به قدر بهرهای که از نیکی دارد، دوست دارد و خواهان تحقق محبوب هاست. او، همة ملزوماتِ تحقق کمال انسان را فراهم کرده تا انسان بتواند به کمال برسد. رنج ها و نقصان، تبعی و جزو جدایی ناپذیرِ این جهان و زمینه ساز دو راهی های پیش روی انسان، برای انتخاب بهتر و وسیله ای برای آزمایش و امتحان در مسیرِ رشد و شکوفایی استعدادهای اوست. اعتماد و توکل به چنین خدایی، جایی برای گله و شکایت نمی گذارد چون تنها پناهگاه آرام بخش، به هنگام مصیبت ها، ترس ها، تنگ دستی ها، خدای مهربان است.