خشم مقدس1، انکاری ناپذیر
انکار خشم حضرت زهرا (س) به جهت تبرئه ظلم کنندگان به حضرت
با مراجعه به مهمترین و صحیح ترین کتاب حدیثی اهل سنت یعنی صحیح بخاری و صحیح مسلم مشخص می‌شود که حضرت فاطمه (سلام الله علیها) از خلیفه اول خشمگین بوده و تا زمان شهادتش از او راضی نشد؛ وقتی که ابوبکر با تمسک به حدیث «ما انبیاء ارث نمی‌گذاریم، هر چه از ما بماند، صدقه است.» که ادعا کرد از پیامبر (صلی الله علیه و آله) شنیده است، از دادن ارث به حضرت زهرا (سلام الله علیها) امتناع کرد.(1)
قیام حضرت فاطمه (سلام الله علیها) و خشم حضرت بر خلیفه اول و دوم، بزرگان اهل سنت را به زحمت انداخته است؛ زیرا از طرفی حدیث مذمت شدید اذیت کنندگان فاطمه (سلام الله علیها) متواتر و قطعی است و از طرفی روایات خشم حضرت بر آن دو خلیفه را که از مقدسات اهل سنت هستند، معتبر و صحیح است؛ لذا عده‌ای از آنها به توجیهات بسیار واهی و سبک روی آورده‌اند؛ فضل بن روزبهان، از علمای اهل سنت وقتی با این اشکال مواجه می‌شود، در ابتدا اعتراف می‌کند که این حدیث، منقبت عظیمی را برای حضرت فاطمه (سلام الله علیها) بیان می‌کند و می‌فهماند ایشان برای خود غضب نمی‌کند، بلکه همواره برای خدا غضب می‌کند و خداوند و پیامبرش همواره با خشم او خشمگین می‌شود؛ اما پس از این دست به توجیه می‌زند و می‌افزاید: ولی خشم دوگونه است:
1- خشمی که در نتیجه مخالفت مغضوب با خداست که این خشم دینی است. 2- خشمی که فرد را به جهت رعایت نکردن حقش غضبناک می‌سازد که این خشم، در حقیقت اصلاً خشم نیست! بلکه تغییر خاطر و به درد آمدن دل است، که دوری گزیدن از مغضوب را به دنبال دارد و چه بسیار که پیامبر (صلی الله علیه و آله) بر اصحاب خود اینگونه خشم می‌کرد و سپس راضی می‌شد. هرگز حضرت فاطمه (سلام الله علیها) بر وزیر پدرش و همراه او در غار خشم نمی‌کند.
سپس به پریشان‌گویی افتاده و در حالیکه اول اعتراف کرده که هر دو نوع مذکور خشم است، مدعی می‌شود که نوع دوم اصلاً خشم نیست.(2)
در پاسخ او می‌گوییم:
اولاً: اگر خشم حضرت فاطمه (سلام الله علیها) از کار ابوبکر خشم نیست، پس چرا در صحیح بخاری و مسلم آمده است: «فغضبت فاطمة؛ فاطمه خشمگین شد»؟!
ثانیاً: مگر تألم خاطر و شکسته شدن دل، اذیت شخص نیست؟! آیا با تغییر الفاظ، می‌توان حقایق را تحریف کرد؟! آیا می‌شود ناراحتی شدید کسی را از شخصی که تا آخر عمر با وی سخن نگفت و حتی وصیت کرد تا بر جنازه او نیز حاضر نشود و شبانه به خاک سپرده شود، آزردگی و آزار ندانست؟!
بی‌شک، آزرده خاطر ساختن و دل شکستن و غصب حق، از بارزترین مصادیق آزار و اذیت است و بر طبق روایت نیز آزار فاطمه (سلام الله علیها) آزار پیامبر (صلی الله علیه وآله) است و آزار به پیامبر (صلی الله علیه وآله) نیز لعنت ابدی و عذاب الهی را در پی خواهد داشت.
ثالثاً: جریان تهدید خانه حضرت فاطمه (سلام الله علیها) به آتش که در منابع معتبر تاریخی اهل سنت آمده(3) و از قطعیات تاریخ است؛ آیا سبب خشم و آزار نیست؟! آیا هنوز هم می‌توان گفت: دختر پیامبر (صلی الله علیه وآله) را نیازردند و او را خشمگین نکردند؟!
رابعاً: اگر نگاهی به متن خطبه فدکیه که در منابع متقدم اهل سنت ذکر شده شود، خشم حضرت فاطمه (سلام الله علیها) از عملکرد ابوبکر موج می‌زند و این خشمی است که واضح و آشکار است که آن را نمی‌توان توجیه و یا انکار کرد و چاره‌ای جز اعتراف به وجود چنین خشم و غضب شدید نیست.
روشن است که تمام تلاش‌های عالمان اهل سنت برای تبرئه شیخین از خشم و غضب حضرت زهرا (سلام الله علیها) در واقع، زیر سؤال بردن و نادیده گرفتن مدلول حدیث «فاطمة بضعة منی....» و تحریف این حدیث از جایگاه اصلی خود است.
پی‌نوشت:
1. البخاری، بخاری، دار ابن كثير، ج3، ص1126، ح2926 ؛ ج5، ص154، ح4471 و ج6، ص2474، ح6346.
صحيح مسلم، مسلم نیشابوری، ج5، ص154، ح4471.
2. دلائل الصدق لنهج الحق، الشيخ محمد حسن المظفر، مؤسسة آل البيت لإحياء التراث، قم، موسسة آل البیت، ج7، ص125.
3. المصنف، ابن أبی شيبه، ج14، ص567.
انساب الأشراف، بلاذری، ج2، ص268.
الإستیعاب فی معرفة الأصحاب، ابن عبد البر قرطبی، ج3، ص975.
