ای بسا شاعر که بعد از مرگ زاد!
فصل چهارم حماسه حسینی
زیاد اتفاق می افتد که یک فرد در دورانی زندگی کند و یا یک واقعه در دوانی اتفاق بیفتد که در آن دوران شناخته نشود. مانند ملاصدرا که چندصد سال بعد از مرگ، فلاسفه حرف هایش را فهمیدند. یا بسیاری از شعرا که شعرشان پس از مرگ شناخته شد. چون از دوران خود جلوتر بودند. در مورد علی علیه السلام، اگر ایشان امروز هم بود باز شناخته نمیشد. چون از تمام دوران ها جلوتر بود. خود ایشان فرمودند: «غَداً تَعرفونی...» بعد ها مرا خواهید شناخت!
زمانی که امام حسین علیه السلام در مدینه و مکه فریاد میزد: «و علی الاسلام السلام اذ قد بلیت براع مثل یزید» فاتحه ی این اسلام خوانده است اگر رئیس آن همچون یزیدی باشد. مردم اطلاعی از اوضاع شام نداشتند. لذا با امام حسین علیه السلام همراهی نکردند اما حادثه ی کربلا بیدارشان کرد.
فرستادگان اهل مدینه وقتی از شام برگشتند گفتند: «هر لحظه میترسیدیم سنگ از آسمان ببارد. ما از نزد کسی آمدیم که کارش شرابخواری و سگ بازی و زناست» مردم مدینه آنگاه فهمیدند آنچه ایشان در آینه می‌بینند، حسین علیه السلام در خشت خام می‌دیده، اما چه فایده؟
