خوش‌رفتاری با مردم، عامل محبوبیت
مبلغ محبوب در امر تبلیغ دین موفق‌تر خواهد بود، چون حرف‌شنوی مردم نسبت به اشخاص محبوب بیشتر است. محبوبیت توفیقی الهی است که در اثر برخی از رفتارها ممکن است برای شخص حاصل می‌شود؛
حضرت امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) دراین‌باره می‌فرمایند:
«خالِطوا النّاسَ مُخالَطَةً إن مِتُّم مَعَها بَکوا عَلَیکم و إن عِشتُم (غِبتُم) حَنُّوا إلَیکم؛ با مردم طوری رفتار کنید که اگر مردید بر شما اشک بریزند و آن‌وقتی هم که در کنار آنان هستید به شما عشق بورزند .»[1]
حضرت رسول‌الله (صلیالله علیه و آله) و اهل‌بیتش (علیهم‌السلام) همگی از این ویژگی برخوردار بودند و در حیاتشان محبوب قلب‌ها بودند و در مماتشان هم همه را داغدار کردند، به‌طوری‌که بعد از 1400 سال هنوز هم مؤمنین داغدار آنان هستند.
[1]. نهج البلاغة: الحكمة 10.
