وقتی پای اطاعت از خدا در میان باشد، فاطمه سلام‌الله‌علیها مطیع‌ترین افراد است و وقتی پای تکریم و احترام نسبت به رسول خدا صلّی‌الله‌علیه‌وآله در میان باشد، باز هم فاطمه (س) پیش‌قدم‌ترین افراد است.
از آن بانوی بزرگوار روایت شده که: وقتى آیه‌ی «لا تَجْعَلُوا دُعاءَ الرَّسُولِ بَیْنَکُمْ کَدُعاءِ بَعْضِکُمْ بَعْضاً»[1] (آن چنان که یکدیگر را صدا مىزنید، پیامبر را صدا مزنید) نازل شد، هیبت رسول خدا (ص) و عظمت او مانع از آن شد که من ایشان را «پدر» صدا کنم؛ بلکه آن حضرت را «یا رسول الله» خطاب می‌کردم. ایشان در زمانى که او را با این عنوان مورد خطاب قرار مىدادم، سه مرتبه از من اعراض نمود؛ آنگاه رو به من کرد و فرمود:
«اى فاطمه! این آیه درباره‌ی تو و اهل بیت و نسل تو نازل نشده است؛ زیرا تو از من و من از تو هستم. بلکه این آیه در باره‌ی جفاکاران متکبر قریش نازل شده است. تو از این پس مرا «پدر» خطاب کن؛ زیرا این کلمه نزد من محبوب‌تر است و خدا را بیشتر خوشنود می‌نماید».[2]
آری! تکریم رسول خدا (ص) و حفظ حرمت ایشان، درسی است که از حضرت فاطمه (س) باید آموخت.
[1] سوره نور، آیه 63
[2] مناقب آل أبی طالب علیهم السلام، ج3، ص320؛ ابن شهر آشوب، 4جلد، نشر علامه - قم، چاپ: اول، 1379 ق (روایت از امام صادق علیه السلام)
