دو راهی سختی بود.
اگر راستش را می گفت، ضرر مالی شدیدی را متحمل می شد و اگر دروغ می گفت، مالش حفظ می شد.
دائم در فکر بود. هر چه از کودکی تا کنون از مادر و پدرش شنیده بود، در ذهنش مرور می کرد.
انگار همه احادیث جلوی چشمش رژه می رفتند. از طرف دیگر روزهایی که در سختی عرق می ریخت و کار می کرد، هم فراموش نمی کرد.
شیطان در گوشش نجوا می کرد: یک بار دروغ اشکالی ندارد. این دروغ مصلحتی است؛ ولی فرشته درونش می گفت: دروغ نگو حتی اگر به ضررت باشد1.
فرشته پیروز شد و یادآور شد: دروغ گفتن هم روزی را کم می کند2؛ پس چه بهتر که نافرمانی نکنی.
منابع:
1. نهج البلاغه(صبحی صالح) ص 556 ، حكمت 458: امام علی علیه السلام: (علامة) الايمانُ أَن تُؤثِرَ الصِّدقَ حَيثُ يَضُرُّكَ عَلَى الكَذِبِ حَيثُ يَنفَعُكَ؛ (نشانه) ايمان، اين است كه راستگويى را هر چند به زيان تو باشد بر دروغگويى، گرچه به سود تو باشد، ترجيح دهى.
2. نهج الفصاحه ص 373 ، ح 1087: پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم: اَلكَذِبُ يَنقُصُ الرِّزقَ؛ دروغ، روزى را كم مى كند.
