رفتار انسان معنوی، اجتماعی
انسان معنوی، رفتار اجتماعی خویش را بر اساس جمع گرایی تنظیم می کند نه گوشه گیری و تک روی(آل عمران،۱۰۳). ارتباط او با دیگران، ارتباطی موثر و شنوایی با توجه است(زمر،۱۸) و برای همین هم، به بودن با دیگران نیازمند است (مجادله،۱۱). در پیشرفت کار جمعی، آزار رساندن به دیگران (بقره،۲۶۴/مدثر،۶) و تحقیر کردن دیگران برای افزایش ارزش خود(زخرف،۵۴) و داشتنِ رفتار نمایشى(انفال،۴۷) و دو قطبی سازی و جداسازی بین خوب یا بد، ما یا آن‌ها، ایرانی یا خارجی، قربانی یا متجاوز، این وری یا اون وری... جایگاهی ندارد؛ انسان پیچیده تر از تقابل ساده این یا اون است. بر این اساس، مثلا نظردادن، پُست گذاشتن، لایک گذاشتن و کامنت گذاشتن هایِ نابودکننده، قساوت-آمیز و خشونت زا، چرخِ زندگی بشریت را بهتر از چرخه های خرد و همدلی و مدارا نمی چرخاند.
