برخی از زوجین از حد و مرزهای زندگی مشترک اطلاعی ندارند.
حد و مرز چیست؟به بیان ساده ،حد و مرز ، حدود مالکیت هر فردی را در روابطش با دیگران ،احساساتش ،گفت و گویش و تمامی فردیت های یک انسان مشخص می کند.برخی گمان می کنند به دلیل نزدیکی و صمیمیت بسیار ،می توانند هر طور که بخواهند رفتار کنند و هر حرفی را نقل کنند ،اما باید گفت این گمان ،گمان باطلی است ،باید حد و حدود خود را بشناسیم و به حدود دیگران نیز احترام بگذاریم.
در روابط اجتماعی،بخصوص روابط زناشویی باید حد و مرز وجود داشته باشد و زوجین باید به حریم یکدیگر احترام بگذارند.نباید حریم و حد و مرز در زندگی را خودخواهی تعبیر کرد و هر یک از زوجین هر طور دلش خواست رفتار کند.زن و شوهری که از رشد شخصیتی و رفتاری به طور کامل برخوردارند کمتر در حریم شخصی یکدیگر مشکل ایجاد می کنند.
وقتی بتوانیم حد و حدود خود را در زندگی مشترک مشخص کنیم ،می توانیم بفهمیم کدام احساس ها ، رفتارها و نگرش ها به ما تعلق دارد و کدام به همسرمان،و با این کار هر کس مسئولیت مشکلاتی که به وجود می آورد بر عهده میگیرد و به دنبال آن درصدد بهبود و تغییر شرایط حاکم بر می آید.
آگاهی از حریم خانواده و اهمیت دادن به آن از ملزومات زندگی مشترک می باشد.در اینجا به برخی از موارد اشاره می کنیم:
- زندگی خانوادگی هر فردی حریم شخصی اوست،دیگران به صرف دوستی ،همکاری و همسایگی حق ورود و مداخله به این حریم را ندارند.
- درآمد یک خانواده ،حریم شخصی محسوب می شود،پرسش در این زمینه از سوی هر فردی و دوستی صحیح نمی باشد.
- زن و شوهر نمی توانند اختیار کامل یکدیگر را داشته باشند، و کنترل صد در صدی همسر امکان پذیر نمی باشد ،چرا که فرد احساس سلب آزادی می کند ،اگرچه آزادی به معنای اینکه هرکاری که بخواهد می تواند انجام دهد نیست،آزادی نیز باید در چارچوب زندگی مشترک تعریف شود،اما نباید حدو مرز به زورگویی تعبیر شود.
اعتقاد به داشتن حد و مرز در چرخه ی زندگی،باعث ایجاد مساوات میان زوجین خواهد شد و دیگر شاهد رابطه ی نا متوازن میانشان نخواهیم شد.احترام به حریم شخصی در زندگی باعث ایجاد آرامش روانی در طرفین می شود.
زندگی زناشویی زمانی شکوفا خواهد شد که طرفین هر کدام از خواسته های خودخواهانه خود به دلیل علاقه و عشقی که به هم دارند می گذرند و حد و حدود خود را محدود می کنند و به حد و مرز همسرشان پاسخ می دهند و انعطاف بیشتری نشان می دهند ،حتی اگر آزادی های خودشان سلب شود.
این حد و مرزها لازمه ی زندگی مشترک است و نبود آن باعث از بین رفتن پرده ها و حرمت ها می شود ،و آن زمان است که سنگ روی سنگ بند نمی شود و هر کس ساز خود را می زند،و هیچ ارزشی برای حقوق یکدیگر قائل نیستند چون هر کس می خواهد خواسته ی خود را عملی کند .و مفهوم از خود گذشتگی معنایش را از دست می دهد.
چه خوب است که هرکس اندازه و حد خود را بداند و برای حد و حدود دیگران حرمت قائل شود.
اندازه نگه دار ،که اندازه نکوست.
