به حدی آشفته ام که هیچ چیز اندازه باز بودن پیام رسان ایرانی و دنبال کردن اخبار از کانالی معتبر آرامم نمی کند. اینکه ببینم در این دقیقه پیکر مطهر شهدای مقاومت در چه حالی است. کجا تشییع می شود، حضور مردم چگونه است. عکس العمل خبرنگاران و رسانه های خارجی و... برایم خیلی مهمتر است تا انجام کارهای عقب افتاده ام. مثل مجنون ها خیره شده ام به صفحه لپ تاپ و منتظرم صدای اعلان دریافت پیام شنیده شود. دیدن حضور و احساسات و وفاداری و حماسه آفرینی مردم تحسین برانگیز است ولی غمی که به دلم نشسته را تسکین نمی دهد.
این وسط هیچ چیز شکننده تر و زجر آورتر از دیدن پیام های تبلیغی کالاهای مختلف و حتی معرفی کانال های فرهنگی و پاسخگویی و... نیست. « ول کن حالا چه وقت این حرفهاست؟ بی سلیقه حداقل تبلیغ هم می پذیری این وقت روز و در این ثانیه های حساس نباشد. خبر جدید چه داری؟ ...». یکی آن طرفتر صدایم را می شنود و غر زدن هایم را محکوم می کند: «اتفاقا حالا وقت تبلیغ است. حالا که همه پیگیرند و اوضاع حساس است. هم بازدید کننده ها بیشترند هم پول بیشتری پرداخت می کنند. کاربری هایش یک طرف. اوضاع و احوال، امتیاز دیگری است».
بی اختیار گریه کردم. خدایا این کانال خبری 75 هزار کاربر دارد! کانال هزار کاربری شهرمان برای انتشار تبلیغی فرهنگی 15 هزار تومان هزینه گرفت! بیش از 60 میلیون کاربر داوطلبانه ایرانی در شبکه های اجتماعی و برنامه های پیام رسان صهیونی؟! عجب حرف نفس گیری!. اگر نیتشان از پرداخت هزینه های میلیارد دلاری در سرپانگهداشتن تلگرام و اینستاگرام و... برای استفاده ما، خیر باشد و فی سبیل الله. این همه کاربر و هزینه های تبلیغ و کارهای تجاری که در این نرم افزارها انجام می شود درآمدش خرج چکاری می شود؟ خرج بچه های فلسطین می شود یا گلوله می شود و می بارد بر سرشان؟یا انیمیشن و کارتن و... می شود برای بمباران فکر بچه هایمان؟ نه اصلا کاربر ایرانی! پولی که از این راه به دست می آوری یعنی با کمک صهیون، خرج ناموس و فرزند شیعه می کنی؟ در کشور سردار سلیمانی ها خرج می کنی؟ خدایا این نرم افزارهای صهیونی اینجا چه می کنند؟ از کجا آمدند؟ ما توی زمین دشمن چه می کنیم؟ گپ می زنیم؟؟؟؟؟تجارت می کنیم؟؟؟؟ کار فرهنگی می کنیم؟؟؟؟؟ عجب تناقضی! عجب تناقضی!
