سستی و تنبلی در زندگی
بسم الله الرحمن الرحیم
امام محمد باقر علیه السلام : إِنِّي لَأُبْغِضُ الرَّجُلَ أَوْ أُبْغِضُ لِلرَّجُلِ أَنْ يَكُونَ كَسْلَاناً [كَسْلَانَ] عَنْ أَمْرِ دُنْيَاهُ وَ مَنْ كَسِلَ عَنْ أَمْرِ دُنْيَاهُ فَهُوَ عَنْ أَمْرِ آخِرَتِهِ أَكْسَلُ من مردی را که در کار دنیایش تنبل باشد مبغوض میدارم و کسی که در کار دنیا تنبل باشد ، در کار آخرتش تنبل تر است.
کافی (ط-الاسلامیه) ج 5 ، ص 85 ، ح 4
دین اسلام و مذهب تشیع دین تلاش و زحمت است و هرگز به تن پروری و تنبلی بها نداده است، تلاش و کوشش هم نتیجه ی دنیوی دارد و هم نتیجه ی اخروی، و قطعا بین فردی که سحرخیز از صبح برای اموراتش بیدار میشود و تلاش میکند با فردی که تا ظهر میخوابد و کارش فقط خوردن و خوابیدن است از نظر جایگاهی چه در دنیا چه در آخرت فرق وجود دارد، از طرفی هم اینکه شخصی تنبلی کند و نام عبادت و بندگی را برای تنبلی خودش انتخاب کند اصلا صحیح نیس، چرا که فعالیت روزانه و عبادت کردن هرکدام در جایگاه خود ارزشمند هستند، و یقینا شخص کاهل و تن پرور نزد خداوند مغبوض است.
