انسان گاهی به کسی به جهت نزدیکی‌ای که به کسی دارد، نیازمند است تا کاری را برای او انجام یا تحقق فعلی را روان و یا مانع را از بین ببرد و یا به جهت نقصی که در کارش دارد، دیگری که مقرَّب درگاه اوست را واسطه قرار می‌دهد؛ چنین امری البته در زندگی مادی دنیوی رایج است.
اما در دین، چنین امری محقق و درست است ولی نه به نحو رایج دنیوی که نوعی رابطه بر ضابطه گاهی حاکم می‌شود ولی در دین ضابطه است که بر رابطه حاکم است که در اصطلاح دین شفاعت نام دارد .
یکی از امور و ضوابطی که در صورت تحقق آن، سبب شفاعت محقق می‌شود، فرزند است که نزد خدا برای پدر و مادر شفاعت خواهند کرد.
قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم: إن أولادَ المسلمین موسومون عندالله شافعٌ و مُشَفَّعٌ...(۱): فرزندان مسلمانان، نزد خدا شفاعت کننده و پذیرفته شدگان شفاعت نام گذاری شده‌اند... .
»»» فرزند آوری، موجب افزایش شافعان نزد خدای سبحان خواهد شد.
پی‌نوشت:
۱)کافی، شیخ کلینی، جلد ۶، صفحه ۳
