شبهه-ای-در-زمینه-خاتمیت-پیامبر-اسلام9
امام رضا(ع) فلسفه ارسال فرستادگان الهی را چنین برشمرده‌اند:
« اگر بپرسید از چه رو معرفت و شناخت پیغمبران و اقرار به اطاعت ایشان و سر نهاد به فرمان آنان واجب شده است؟
پاسخ گفته می‌شود: برای آنکه در ساختمان وجود بشر و قوای عقلی آن‌ها آنچه را که بدان همه مصالح خود را بفهمد نهاده نشده است و از جانب دیگر، خالقشان منزه و مبرا است از اینکه با چشم دیده شود و مخلوقات عاجزند از اینکه او را به ظاهر درک کنند. ناچار باید فرستاده‌ای معصوم میان ایشان و خداوند باشد تا اوامر و نواهی او را به ایشان برساند و از دستورات او واقفشان نماید تا نفع و ضرر خود را بشناسد و چنان که واجب نبود برای ایشان که خدای را بشناسند و طاعت او را گردن نهند در بعثت و آمدن پیغمبران فایده‌ای نبود و حاجتی را بر نمی‌آورد و نیازی را برطرف نمی‌کرد. بلکه آمدن ایشان بیهوده و بدون سود و صلاح بود و این از صفات حکیمی که همه چیز را در کمال اتقان و نظم آفریده، دور است. [1]
بهائیان پیرامون آیه‌ی [40] سوره احزاب که در خاتمیت پیامبر اسلام9 صراحت دارد، می‌گویند:
این آیه دلالت بر خاتمیت انبیاء دارد نه رُسُل!
یکی از مبلّغان بهائی به نام ابوالفضل گلپایگانی، در مقام توجیه این آیه می‌گوید: «نبی کسی است که از غیب خبر می‌دهد، مشروط بر اینکه دارای کتاب و شریعت نباشد و رسول کسیست که برای هدایت مردم مبعوث شده، مشروط بر اینکه دارای کتاب باشد». [2]
در زبان فارسی نبی را به پیامبر و رسول را به فرستاده ترجمه میكنند.تعریف نبی و رسول در قرآن خیلی واضح و روشن است . یكی از معجزات قرآن این است كه خود معنای خود را میرساند.
از سوی دیگر در یافتن معنای هر لفظی باید به لغت‌دانان و اهل‌فَن آن زبان مراجعه کرد و هیچ‌کسی نمی‌تواند لغات را طبق سلیقه و میل خود ترجمه و تفسیر کند.
از نظر لغوی «نبی» یعنی خبردهنده و «رسول» نیز یعنی فرستاده شده و از نظر اصطلاحی، در تمام منابع روایی، تفسیری و کلامی، «نبی» کسی است که از طرف خداوند به او وحی می‌شود، خواه مأمور باشد آنچه را به او وحی می‌شود به مردم برساند یا نباشد، خواه کتاب و شریعت جداگانه داشته باشد یا نداشته باشد؛
«رسول» نیز به کسی گفته می‌شود که بعلاوۀ دریافت وحی، صاحب رسالت و رساندن پیام الهی به مردم است. بنابراین، اصطلاح «نبی» عمومیت دارد و شامل رسول نیز می‌شود و وقتی خداوند در این آیه فرموده که بعد از پیامبر اسلام9، هیچ نبی‌ای فرستاده نخواهد شد، بالتّبع هیچ رسولی نیز نخواهد آمد.
پینوشت
[1]. عیون اخبارالرضا، ج2، ص100
[2]. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب، 1360، (ماده «نبأ» و رُسُل
