شرمسار
سلامی کرد و با تواضع کنارم نشست. انگار نه انگار که موقعیت او کجا و جایگاه من کجا؟ مجری مراسم، پشت میکروفن آمد. سلام و صلواتی به پیامبر و اهل بیت نثار و سپس به حضار سلام کرد. گفت: «قبل از آن که از سخنرانی مهمان ویژه استفاده کنیم کلیپی خواهیم دید در معرفی ایشان» پرده بزرگ سالن، تصاویر بغل‌دستی‌ام را نشان داد و روی آن هم سرودی پخش می‌شد در ستایش او. آرام سرش را پایین انداخت. چند ثانیه به زمین خیره شد و سپس دست راست مجروحش را گذاشت روی صورت. شرمندگی را می‌شد در تک‌تک سلول‌هایش حس کرد. تا آخر پخش کلیپ سرش را بلند نکرد و دست از روی صورت شرمسار برنداشت. این چنین بود حاج قاسم!
