از جمله نعمت هایی که آدمی در پرتو غفلت از کنار آن گذر می کند و به آن توجهی ندارد، نعمت تندرستی است.
تندرستی مایه نشاط و آرامش روح آدمی در مسیر طاعت الهی می گردد، و شکر این نعمت بزرگ بر هیچ عاقلی پوشیده نیست.
ادب بندگی اقتضا می کند که انسان هر روز که به او فرصت حیات اعطا می شود، خدای را به واسطه این موهبت بزرگ حمد نماید و چه زیبا فرمود امام ساجدان علی بن الحسین علیه السلام:
اللَّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ عَلَی مَا لَمْ أَزَلْ أَتَصَرَّفُ فِیهِ مِنْ سَلاَمَةِ بَدَنِی
خدایا! تو را سپاس بر تندرستی بدنم که پیوسته از آن برخوردار بودم.
دعای ۱۵: صحیفه سجادیه
رواق معرفت
@reavaghmarefat