صدای بلند
صدای بلند
شایسته است که مومنان خود را از این عادت نکوهیده و ناپسند دور سازند. بسیاری از مردم می پندارند که اگر صدای خود را بلند کنند، حرف خود را زودتر به دیگران تحمیل می کنند. در حالی که این صدای آرام و آمیخته با حلم است که نشان از تسلط متکلم بر قوای نفسانی خویش و اطمینان او به صحت گفتارش دارد. قرآن سخن گفتن با صدای بلند را نشانه بی خردی دانسته و آنرا به صدای زشت و ناراحت کننده الاغ تشبیه نموده است.
امام علی علیه السلام:
خفض الصوت و غض البصر و مشی القصد من امارة الایمان و حسن التدین
پایین آوردن صدا و فرو انداختن نگاه و راه رفتن میانه از نشانه های ایمان و حسن دینداری است.
منبع:غررالحکم،ج4 ص453
