ظلم به خود!
درآیات متعددی از قرآن کریم از گناه و معصیت به‌عنوان «ظلم به خود» یادشده است.[1] چگونه هر گناهی مصداق ظلم به خود است؟ دروغ، غیبت، تهمت، زنا، رباخوری و ... چگونه ظلم به خود محسوب می‌شود؟ پاسخ، با دقت در معنای ظلم روشن می‌شود؛ ظلم به معنای «عدم رعایت حق» است و حق ما این نیست که خود را آلوده به گناه و معصیت کنیم! هر گناهی که انجام می‌دهیم جایگاه شایسته‌ای را که خدا برایمان مقدر کرده بود از خود دورتر و دورتر می‌کنیم و مثل این می‌ماند که فرزندی خردسال را از آغوش والدینش دورتر و دورتر کنیم! همان‌طور که رفتار ما با این طفل معصوم ظلم است رفتار ما باجان خودمان که با معصیت او را از کمال و سعادت واقعی خودش محروم می‌کنیم نیز ظلمی بزرگ است!
[1] اعراف: 23 و هود: 101 و سبأ: 19 و ...
