عدالت در هنگام خشم!
انسان گاهی خشمگین می‌شود و آتش غضب تمام وجودش را می‌گیرد. در این میان میدان قضاوت بسیار تنگ می‌شود زیرا در حالت غضب چشم انسان به روی حقایق بسته می‌شود و طبعاً به اینکه حقوق دیگران ـ مخصوصاً کسی که در حق او بدی کرده و باعث غضب او شده است ـ را پایمال کند نزدیک است! مثلاً رعایت ادب برابر انسان مؤدبی که موجبات خوشنودی ما را فراهم کرده چندان هنر نیست اما رعایت ادب در مقابل شخص بی‌ادبی که‌ای‌بسا به ما توهین کرده است اوج هنرنمائی است.[1]
[1] امام علی (ع) در وصیت خود به فرزندش امام حسن (ع) ایشان را به «عدالت در حالت رضایت و غضب» توصیه نمودند. الامالی للمفید، ج1، ص221.
