عدالت: توازن و تعادل
در زندگی اجتماعی مشاغل متعددی وجود دارد که هرکدام نیازی از نیازهای جامعه را تأمین می‌نمایند؛ معلمی، کارگری، کارمندی، پزشکی و ... برخی از این مشاغل هستند. عدالت اجتماعی در صورتی رخ می‌دهد که این مشاغل با «توازن و تعادل» توسط مردم جامعه مدیریت شوند یعنی لازم است هیچ شغلی روی زمین نماند و مردم به هر صنفی به‌اندازه نیاز جامعه روی‌آورند. برای مثال اگر در جامعه اکثریت یا همه به مشاغل دولتی و کارمندی و به تعبیر عرفی «پشت‌میزنشینی» روی‌آورند و صنعت مهم کشاورزی را بدون متصدی رها کنند در این صورت فاجعه برای جامعه رخ می‌دهد به‌گونه‌ای که اگر ثروتی برای تأمین خوراک مردم از بیرون جامعه وجود نداشته باشد همه از گرسنگی هلاک می‌شوند![1]
[1] برای مطالعه بیشتر رجوع کنید به مقاله «عدالت اجتماعی از دیدگاه متفکر شهید مرتضی مطهری»، نشریه اندیشه صادق، ش 70
