غذای نوزاد
وقتی که جنین داخل بدن مادره، از همون خون مادر که از طریق بند ناف به بدن بچه می رسه تغذیه می کنه. اما وقتی که بچه به دنیا میاد دیگه نمی تونه از اون خون، تغذیه کنه و به نوع دیگه ای از غذا نیاز داره.
به دستور خدا در این لحظه بدن مادر همون خون کثیف رو تبدیل به شیر پا ک می کنه و از طریق سینه های مادر اون رو به نوزاد می رسونه. این روند تا زمانی که نوزاد به اون شیر نیاز داره ادامه پیدا می کنه.[1]
توی همین لحظه نوزادی که تقریبا هیچ کاری بلد نیست؛ به دستور خدا مکیدن رو آغاز می کنه و شیر رو از سینه مادر می مکه. در حالی که اگر این مکیدن رو هم نوزاد بلد نبود؛ هیچکدوم از هماهنگی های قبلی فایده ای نداشت.
این همه هماهنگی در آغاز زندگی انسان که ادامه زندگی رو تضمین می کنه؛ نمی تونه اتفاقی باشه.
[1] توحید مفضل / جلسه اول
