لغزشگاه عدالت در گفتار
رابطه خویشاوندی لغزشگاه خطیری برای رعایت عدالت در گفتار است[1] مقصود این است که گاهی در مواجهه با فامیل خود عادلانه سخن نمی‌گوییم مثل هنگامی‌که محکمه‌ای علیه فرزند و یا برادر ما برپا می‌شود در اینجا عادلانه سخن گفتن و به دلیل مراقبت از او، دروغ نگفتن و حق را کتمان نکردن بسیار مشکل است.
گاهی نیز سخن حق را ـ که باعث تلخی شخص می‌شود ـ به نزدیکان خود مثل همسر یا برادر نمی‌گوییم تا موجبات آزار و اذیت او را فراهم نکنیم حال اینکه اگر او اندکی آزرده‌خاطر شود ـ که آن نیز باتدبیر قابل جبران است ـ بهتر از این است که در مسیر انحراف باقی بماند.
[1] « وَإِذَا قُلْتُمْ فَاعْدِلُوا وَلَوْ كَانَ ذَا قُرْبَى؛ هنگامی که سخن می گویید عدالت پیشه کنید هر چند درباره خویشاوندان باشد» انعام: 152.
