#سلسله_درس_های_قرآن_شناسی
#قسمت_نهم
نزدیک یا دور؟
در دستانم است. می بوسمش. به چشمانم می گذارم. آرام و با احترام، با شوقی وصف ناشدنی، یادگار عزیزم را باز می کنم. ورق می زنم. به آیات قرآن نگاه می کنم و آرزو می کنم ایکاش بهره هایم از نورانیت کلام خدا، بیشتر شود. چشمم به آیه ای می افتد. روی کلمه ای از آیه، ذهنم درگیر می شود که یعنی چه طور؟ چرا به این مصحف مبارک و کریمه ای که در دستانم است؛ همین جاست، عبارت ذلک آورده شده که برای اشاره به دور استفاده می شود؟ ذَلِكَ الْكِتَابُ لَا رَيبَ فِيهِ (1)
نکته بسیار لطیفی اینجا نهفته است. خداوند تبارک و تعالی که از رگ گردن به ما نزدیک تر است(2)، در آیاتی، اسم اشاره دور را برای خود برگزیده است (3) و همین تعابیر دوگانه دور و نزدیک را در مورد قرآن، که تجلی ذات اوست نیز، به کار برده.
سرّش در مراتبی است که قرآن دارد. یک مرتبه والا و مرحله اعلایی دارد که به فرموده خداوند، این وجود حقیقی، نزد ذات اقدس اله است (4). همین قرآن، یک مرتبه عالیه ای دارد که در دست فرشتگان "کراما برره" است(5). و مرحله نازله قرآن، در قالب الفاظ عربی، دست ما انسان هاست: إِنَّا جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِيا لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ (6)
در آیات، وقتی تعبیر هَذَا الْقُرْآنُ به کار رفته، سخن از هدایت است و وقتی می فرماید ذَلِكَ الْكِتَابُ، سخن از غیب است و این نشانگر این است که این قرآن، «غيب» و «كتاب مكنوني» دارد.
------------------------------------------------------------------------------------------------------
برای مطالعه بیشتر ر.ک: قرآن در قرآن، آیت الله جوادی آملی، ص 36.
پی نوشت:
- سوره بقره، آیه 2.
- سوره ق، آیه 16 : َنحْنُ أَقْرَبُ إِلَيهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ
- سوره انعام، آیه 102 : ذَلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ خَالِقُ كُلِّ شَيءٍ فَاعْبُدُوهُ ...
- سوره زخرف، آیه 4 : وَإِنَّهُ فِي أُمِّ الْكِتَابِ لَدَينَا لَعَلِي حَكِيمٌ
- سوره عبس، آیه 15و16: بِأَيدِي سَفَرَةٍ - كِرَامٍ بَرَرَةٍ
- سوره زخرف، آیه 3.
#قرآن_را_بشناسیم #قرآن_شناسی #قرآن #قرآنی #نور #سلسله_درس_های_قرآن_شناسی
#تولیدی
#سیاه_مشق
